خاطرات رودخونه لشکرک با کسرا

بعد از ظهر یکشنبه سه نفری واسه تفریح کنار رودخونه به لشکرک رفتیم. کسرا

عاشق آب بازیه به محض اینکه آب را دید سنگها را توی آب پرتاب می کرد

واز اینکه تو آب حباب ایجاد میشد و صدای پرتاب سنگ میامد خیلی کیف میکرد.

  من و باباش بهش میگفتیم  برای پرتاب سنگهای کوچولو  بردار و اون برعکس بزرگترین

و سنگینترین سنگ را برای پرتاب انتخاب میکرد.من خودم سنگهای کوچیکو پیدا میکردم و

 به دستش میدادم بعد از این کار به سراغ کامیونش رفت و سنگها را با ماشینش جابجا

 می کرد بابای کسرا مشغول درست کردن بلال بود که کسرا خان  یکدفعه دوید به طرف

 تپه ای که مشرف به رودخونه بود من داشتم دنبالش میرفتم که آروم از پشت بگیرمش

تا منو دید پاشو تندتر کرد و خودش را به بالای تپه رسوند و اگه کمی دیرتر رسیده بودم سر 

میخورد و پائین میافتاد . بغلش کردم و تا نزدیک آتیش آوردمش از نفس افتاده بودم ، دوباره

هوس دویدن  کرد توی راه میگفتم کسرا بیا بریم پیش بابا بلال بخور میگفت بلالها نپخته و به

دویدنش ادامه میداد هرچند یکبار به پشت سرش نگاه میکرد ببینه هستم یانه و با اطمینان

بیشتر به راهش ادامه میداد من خودمو پشت تیر چراغ برق مخفی کردم،دوتا خانم از دور به

طرفش اومدند و چون منو نمی دیدند فکر میکردند گم شده به اونها گفته بود مامانم کجاست

 از اینکه یک لحظه منو ندیده بود احساس خطر کردو از همون راه برگشت وقتی منو دید

خیلی خوشحال شدو گفت مامان کجا بودی منهم گفتم اگه منو بابا باهات نبودیم تنها جایی

نرو،میدزدنت اونوقت نه مامان داری نه باباو به ظاهر قبول کرد که دیگه تنها جایی نمیره

بعد اینکه از کنار رودخونه بالا اومدیم به پارک بردیمش که حسابی بازی کردو با بچه ها

خوش گذرروند آخر شب هم که به خونه برگشتیم خوابش برده بود. بیدارکه شد گفت دوباره

بریم به لشکرک  ،بهش قول دادیم که اگه پسر خوبی باشی و  حرف گوش کنی واذیت نکنی

باز هم به لشکرک میبریمت علی الحساب یک قولهایی بهمون داده بقیه عکسها درادامه