نقش یک دوست خوب برای بچه ها باشیم

دیروز هوای تهران وحشتناک برفی بود و من به سرکارم نرفتم و پیش کسرا توی خونه

موندم حدود ساعت ١٠ صبح بود که سروقتش رفتم و با ناز ونوازش از واب بیدارش کردم.

همین که فهمید من توخونه پیشش موندم خیلی خوشحال شد و زود از رختخوابش جدا شد

و نشست بعد از بوسیدن و سلام صبح بخیر گفتن ابراز شادی کرد و زود از جاش بلند شد.

بعد از خوردن صبحونه به من گفت بیا تا باهم بازی کنیم منهم گفتم چی بازی گفت دوست

باشیم مثلا من پارسام شما هم کسرا باش منهم قبول کردم . اول از همه احوالمو پرسید.

و بعد تمام کارهایی را که کسرا در طول روز با مامان حاجی و بابا انجام داده بود را در قالب

نقش پارسا بازی کرد و تکه کلام هایی که باباش در برخورد با کارهاش  داشت  را همه 

 را یک به یک اجرا میکرد مثلا باباش بهش گفته بود آخه این کار درسته که روی دیوار خط

بکشی و دیوار ها را خط خطی کنی دقیقا همین را به من میگفت و من هم میگفتم نه این

کار درست نیست من معذرت میخوام و دیگه تکرار نمیکنم.و قول میدم پسر خوبی باشم .

 سعی میکردم پیشش نخندم و جدی باشم چون آنچنان جدی صحبت میکرد که من  باید

سریعا جواب درست میدادم و همش در قالب نقش میخواست راه درست و غلط را بدونه

و من در قالب بازیگری و نقش یک دوست خوب تونستم خیلی خوب راهنماییش کنم.

و بعد از اجرای این نقش همش منو دوستم خطاب میکرد و با اینکه حدودا ٢ ساعتی توی

این نقش بودیم دوست نداشت که از اون قالب دوستی خارج بشه و منهم خیلی احساس

خوبی داشتم چون اینطوری بهتر تونستم شیوه های تربیتی بروی پسرم پیاده کنم.