خنده بکن از ته دل قاه قاه

خنده بکن از ته دل قاه قاه

خواهی اگر قلب تو روشن شود / پیش تو عالم همه گلشن شود

در گذر از غصه و از اشک و آه / خنده بکن از ته دل قاه قاه

خنده به قلب تو صفا می دهد / خنده به چشم تو حیا می دهد

خنده به روی تو دهد آب و رنگ / می شوی اندر بر مردم قشنگ

خنده به هر لب که عیان می شود / گر که بود پیر ، جوان می شود

خنده کند دور ز تن درد را / خنده کند سرخ ، رخ زرد را

فایده خنده بود بی شمار / زان بشوی شاد در این روزگار

ترک غم رفته و آینده کن / خنده کن و خنده کن و خنده کن