هوش مکانی کسرا

دیروز بعد از ظهر هم مثل روزهای دیگه تو پار ک مسابقه برقراربود و کسرا تو مسابقات فوتبال شرکت کرد

وبعد نماز هم دوباره مسابقات تیر اندازی بودو چون   بهش قول فالوده بستنی داده بود یم ساعت ده  ونیم شب

 به سمت تجریش به راه افتادیم کسرا از موقعی که سوار ماشین شد ریموت ضبط دستش بود  ومدام فلش

 آهنگو  جلو وعقب  میکرد خدا نکنه از یه آهنگی هم خوشش بیاد اونقدر صداشو بلند میکنه که شیشه های

ماشین میلرزه ، دیشب هم  هرچی بهش می گفتم صداشو کمتر کن اصلا حرفمو  گوش نمیداد . منهم

وقتی دیدم حرف گوش نمیده  سریع فلش را در اوردم و با دستم بصورت غیر واقعی به بیرون پرتاب کردم . صدای

اعتراضش بلند شد  و گریه افتاد و مدام به باباش میگفت دور بزن، خیابون ولیعصر را از نورهای رنگی که به درختها

میتابه میشناسه  اونقدر ترافیک  بود که جای پارک گیر نیاوردیم کسرا هم که یکسر گریه میکرد و غر میزد به همین

دلیل  گفتیم فالوده را خونه میخوریم.به خاطر شلوغی مسیر و شبهای احیا از الهیه به سمت خونه اومدیم هوش

مکانی کسرا خوبه و فهمید که از ولیعصر برنگشتیم چون خیابون مقدس اردبیلی را هم   میشناسه دوباره گریه

 کرد.  به باباش گفتم به گریه هاش اعتننا نکن باباش حواسش را پرت میکرد  ولی دوباره به من گیر میداد که خیلی

بدی چرا فلش را دور انداختی.  البته تصمیم دارم که بعدا بگم فلش تو ماشین پیدا شده تا هم  قول بگیرم

که از وسیله درست استفاده کنه و هم خوشحال شه که پیدا شده .خونه که رسیدیم  غر هاش تموم شده بود 

کمی کارتون دید از طرفی هم خیلی دیر وقت بود   بعد خوردن فالوده بستنی و خستگی میخواست بخوابه و از

اونجا  که عادت به نور نداره مجبور شدم تا چراغها را خاموش کنم که بخوابه و از طرفی اولین شب احیا که دوست

  داشتم بیشتر بیدار بمونم  خوا بم برد ونزدیکیهای اذان بود که برای  خوردن سحری  بیدار شدم.